تفاوت بین لباس‌های هیدروکلئوئید و هیدروژل چیست؟

بسیاری از افراد در مورد تفاوت‌های بین پوشش‌های هیدروکولوئید و هیدروژل اطمینان ندارند. کونلیدا مدیکل برای توضیح این موضوع حضور دارد:

پوشش‌های هیدروکالوئید
پوشش‌های هیدروکالوئید نازک، شفاف و از مواد چسبناک، ذرات هیدروفلیک (مانند سلولز کاربکسی متیل) و الاستومرهاي سنتزی تشکیل شده‌اند. هرچند آن‌ها آب ندارند، اما عصاره زخم را به طور قوی جذب می‌کنند و ژلی را شکل می‌دهند که محیط مرطوب برای التئاب زخم فراهم می‌آورد. این موضوع رشد بافت گرانولاسیون و مهاجرت پوششی را تقویت می‌کند و به التئاب زخم کمک می‌کند.

پوشش‌های هیدروژل
پوشش‌های هیدروژل از ژلهای پلیمری غنی از آب (بیش از ۵۰٪ آب) تشکیل شده‌اند و ساختار شبکه‌ای با گروه‌های هیدروفلیک قوی دارند. این پوشش‌ها مایع را صد برابر وزن خود جذب می‌کنند و آن را به طور امن نگهداری می‌کنند، تا ترطيب مداوم و تعادل مرطوبی در منطقه زخم را تضمین کنند.

ویژگی‌های کلیدی هر نوع پوشش

پوشش‌های هیدروکلاید:

1. عصاره را جذب می‌کنند و ژلی نیمه جامد شکل می‌دهند که محیط مرطوب برای التئاب فراهم می‌آورد.
2. خاتمه ای بسته ایجاد می‌کنند که رشد میکرووعای و تشکیل بافت گرانولاسیون را تشویق می‌کند.
3. کمک به برداشت خودکاری می‌کنند و محیط بسته‌ای فراهم می‌کنند که مناسب فعالیت ماکروفاژ است.

ضمادات هیدروژل:

1. عملکرد دوگانه: خشکی زخم را مرطوب می‌کند و ادرار فراوان را جذب می‌کند، به صورت اتو لیتیک تجزیه را تحریک می‌کند.
2. بازسازی بافت گرانولاسیون را افزایش می‌دهد، از بین رفتن زخم را شتاب می‌دهد و کمترین مقدار نشانه‌گذاری را ایجاد می‌کند.
3. شفاف بودن آن، امکان نظارت بر زخم را فراهم می‌کند؛ نرم و الاستیک بودن آن درد را کاهش می‌دهد و هنگام حذف، هیچ باقی مانده یا چسبندگی ندارد.

نشانه ها

• پوشش‌های هیدروکالوئید : مناسب برای زخمات مزمن، زخمات با عصاره کم تا متوسط، زخمات وریدی ساق، زخم فشار مرحله I-II، سوزش‌های کوچک، زخمات جراحی و فازهای گرانولاسیون یا اپیتالیالیزاسیون.
• پوشش‌های هیدروژل : مناسب برای زخمات تمیز یا غیر آلوده، فازهای گرانولاسیون یا اپیتالیالیزاسیون، سوزش‌های درجه اول و دوم و محل‌های دهنده.